نقش استرس در آمادگی برای درمان وابستگی به مواد مخدر بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی

  سابقه و هدف: وابستگی به مواد مخدر از مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی است که به عنوان معضل زیستی، روانی و اجتماعی مطرح می‌گردد. روابط اجتماعی و خانوادگی بر درمان معتادان موثر می‌باشد. این روابط در صورت ناسالم بودن باعث افزایش استرس‌های روزانه شده و آمادگی برای درمان وابستگی به مواد را پایین می‌آورد. این مطالعه با هدف تعیین نقش استرس در آمادگی برای درمان وابستگی به مواد در شهر همدان بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) در سال 1392 بر روی 118 نفر از معتادان شهر همدان انجام شد. نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بود. پرسش‌نامه‌ها به صورت خودگزارش‌دهی و مصاحبه تکمیل شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های مدل اعتقاد بهداشتی، آمادگی معتادان برای درمان و استرس روزانه بودند.  یافته‌ها: بین سازه‌های شدت درک شده در مورد تاثیر استرس و خودکارآمدی برای درمان وابستگی به مواد با میزان آمادگی معتادان برای درمان رابطه معنی‌داری یافت شد (001/0>=P-value). با افزایش میزان خودکارآمدی (41/0=r) و شدت درک شده (17/0=r)، میزان آمادگی درمان وابستگی به مواد افزایش می‌یابد.  نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود برنامه‌های آموزشی مناسب برای بررسی تاثیر مدیریت استرس بر میزان آمادگی درمان وابستگی به مواد، با تأکید بر سازه‌هایی از مدل اعتقاد بهداشتی که بیش‌ترین تأثیر را دارند تدوین گردد